En hoe gaat het nu?

Die vraag krijg ik de laatste tijd vaak ;). Heel logisch natuurlijk omdat ik, nadat de bestralingen zijn gestopt, niks meer van me heb laten horen.

Het is een heftige tijd geweest. Mijn lichaam was helemaal uitgeput, en ik kwam vaak niet meer uit bed. Verder bleef de misselijkheid, en ging mijn haar ineens erger uitvallen. Ik ben niet helemaal kaal, maar inmiddels zie je wel kale plekken op mijn hoofd. En volume kan ik helemaal wel vergeten.
Verder heb ik op mijn wangen een pijnlijke uitslag, wat ook maar niet over wil gaan.
Van de neuroloog hebben we nog niks gehoord, dus het zal nog wel even duren voordat er een nieuwe scan gemaakt wordt.
Dat is wel fijn, omdat ik zo eerst weer een beetje op krachten kan komen.

Van mijn huisarts heb ik een soort dieet (het is meer heel gezond en gemakkelijk verteerbaar eten) gekregen, waardoor ik weer wat energie op kan doen. En dat is wel lekker na vier weken alleen maar crackers eten door de misselijkheid ;).
En verder zijn we (Joost en ik) afgelopen week een paar dagen weg geweest. Dat is erg goed geweest. We konden daardoor weer opladen, en het lukte mij zelfs om een stukje te wandelen. En tsja.....na die spieren lang niet zo gebruikt te hebben......bleef de spierpijn helaas ook niet uit....!

Het is heel fijn om elke dag te merken dat ik weer een stukje vooruit ga, in plaats van achteruit. Natuurlijk blijft het de vraag hoelang dit zo blijft, en of bepaalde klachten niet blijven.
Maar we weten ons veilig in Gods hand. Hij heeft ons in de afgelopen tijd laten zien welke weg we moesten gaan. En we geloven dat Hij dat ook in de toekomst zal doen.

Tot slot: een bedankje voor alle kokers!!!!! Het was heel fijn dat jullie ons in de afgelopen tijd zo konden helpen.

Groetjes Joost en Joanne