God zorgt!

Na overleg over het plekje wat ze aantroffen bij de MRI, kunnen de doktoren nog steeds niks met zekerheid zeggen. Maar omdat het met mij nu elke dag steeds een stukje beter gaat, willen ze het aanzien en geen extra behandeling starten. Dus blijft het voor mij de komende tijd conditie opbouwen, en telkens weer een beetje meer gaan doen in het huishouden en met Joas.
Hierbij moet ik wel steeds goed mijn grenzen in de gaten houden. Het is de bedoeling om energie op te bouwen, en niet om alles telkens weer te verbruiken. Helaas ben ik in dit laatste een stuk beter dan in het eerste ;).

Maar zoals de titel al zegt: God zorgt! We hebben ervaren dat het heel bijzonder is, dat ik nu weer bezig kan gaan met opbouwen. Er zijn zoveel dingen voorbij gekomen, die ik nu eventueel niet meer zou kunnen. Of waar ik zwaar voor zou moeten revalideren. En niks van dat alles is gebeurd! Ik kan nog praten, zingen, lopen, rennen, fietsen, mijn neus aanraken met mijn ogen dicht (nooit geweten dat dat nog eens een belangrijk iets zou worden:)), voetje voor voetje lopen en ga zo maar door. Natuurlijk niet met de conditie die ik normaal zou moeten hebben, maar ik kan het nog wel!

We hopen dat jullie met ons God willen danken voor dit wonder wat Hij gedaan heeft. En of jullie willen bidden dat wij (ook Joost en Joas) onze grenzen goed in de gaten houden, en niet te hard willen gaan.

Groetjes Joost & Joanne

MRI

Afgelopen week is het dan gelukt om de eerste MRI van na de behandeling te maken.
Dit duurt altijd even, omdat ze eerst willen dat de boel een beetje tot rust komt in het hoofd.
De uitslag was afgelopen donderdag, en toen konden we ook de plaatjes bekijken.
Eigenlijk ziet het er heel rustig uit nu. Je kan zien dat de druk eraf is, en de grote 'bal' (tumor) is helemaal weg.
Het enige waar ze nog over willen overleggen was een klein stukje dat aangekleurd was door de contrastvloeistof. Ze konden niet goed bepalen of dit puntje een gevolg is van de bestraling of dat het iets anders is. Dit overleg vindt nog plaats, en daar krijg ik dan nog de uitslag van in de komende tijd.

Maar het belangrijkste is hoe ik me voel. Ik kan nu bezig gaan met mijn conditie opbouwen, en proberen een nieuw ritme te vinden. Thuis weer dingen gaan oppakken, en proberen de zorg voor Joas weer over te nemen.
Dat gaat natuurlijk niet allemaal in een keer, maar het is wel fijn om daar een begin mee te gaan maken.

Over een aantal maanden (waarschijnlijk 2) wordt er weer een nieuwe MRI gemaakt. Op die manier proberen ze de situatie in mijn hoofd in kaart te brengen, en te volgen.

We willen jullie vragen of jullie willen bidden voor deze veranderingen, en God danken voor het rustige beeld in mijn hoofd!

Groetjes Joost & Joanne

30!!....en dan....;)

Vorige week donderdag was het dan eindelijk zover, mijn verjaardag!
En daarmee de grootste verrassing van alles: ik kreeg een elektrische piano! Echt super, die wilde ik al heel graag hebben. Maar volgens Joost was dat echt te duur, dus moest ik het maar uit mijn hoofd zetten ;).
De verrassing was dus des te groter doen ik donderdag beneden kwam, en daar zomaar de piano zag staan.
Daar zal ik wel heel veel plezier van gaan hebben.
En via deze weg wil ik jullie ook heel erg bedanken voor alle kaartjes die ik heb gekregen! De postbode was een paar dagen lang erg druk om ze allemaal door de brievenbus te gooien.

En toen was het feest nog niet voorbij, want op zaterdag werd ik verrast met een high tea, en een echte limousine! Veel te stoer natuurlijk......! Ik mocht er zelfs een champagne bij ontkurken.

Tot zover de festiviteiten, waar ik onwijs van genoten heb. Helaas kreeg ik bij thuiskomst toch de griep en koorts, waardoor ik in bed belandde. En dan blijkt dat mijn weerstand nog wel veel te wensen over laat.
Afgelopen dinsdag was het zelfs zo erg dat ik onderuit ging in de gang. Omdat mijn ouders geen contact met mij konden krijgen, hebben ze de ambulance erbij geroepen. Gelukkig vonden de broeders de situatie niet zo ernstig dat ze me naar het ziekenhuis hebben gebracht. De meeste waarden waren goed, behalve de frequentie van mijn ademhaling. Die was te hoog. Daarom dachten de broeders aan een hyperventilatie-aanval. Dit kan voorkomen, zeker in combinatie met de griep en veel spanning.

Door al deze hectiek is de MRI-scan niet doorgegaan deze week. Die zal nu (samen met de uitslag) volgende week plaats vinden. Hopelijk voel ik me dan weer goed genoeg.
Willen jullie hiervoor blijven bidden? We merken dat het lastig is om telkens weer zo'n grote stap terug te doen, terwijl het net weer iets beter lijkt te gaan.

Groetjes Joost & Joanne