God zorgt!

Na overleg over het plekje wat ze aantroffen bij de MRI, kunnen de doktoren nog steeds niks met zekerheid zeggen. Maar omdat het met mij nu elke dag steeds een stukje beter gaat, willen ze het aanzien en geen extra behandeling starten. Dus blijft het voor mij de komende tijd conditie opbouwen, en telkens weer een beetje meer gaan doen in het huishouden en met Joas.
Hierbij moet ik wel steeds goed mijn grenzen in de gaten houden. Het is de bedoeling om energie op te bouwen, en niet om alles telkens weer te verbruiken. Helaas ben ik in dit laatste een stuk beter dan in het eerste ;).

Maar zoals de titel al zegt: God zorgt! We hebben ervaren dat het heel bijzonder is, dat ik nu weer bezig kan gaan met opbouwen. Er zijn zoveel dingen voorbij gekomen, die ik nu eventueel niet meer zou kunnen. Of waar ik zwaar voor zou moeten revalideren. En niks van dat alles is gebeurd! Ik kan nog praten, zingen, lopen, rennen, fietsen, mijn neus aanraken met mijn ogen dicht (nooit geweten dat dat nog eens een belangrijk iets zou worden:)), voetje voor voetje lopen en ga zo maar door. Natuurlijk niet met de conditie die ik normaal zou moeten hebben, maar ik kan het nog wel!

We hopen dat jullie met ons God willen danken voor dit wonder wat Hij gedaan heeft. En of jullie willen bidden dat wij (ook Joost en Joas) onze grenzen goed in de gaten houden, en niet te hard willen gaan.

Groetjes Joost & Joanne